Z czym kojarzy się na ogół Polską Akademię Nauk? Zazwyczaj z wysokimi standardami profesjonalnymi, z rzetelnością badań naukowych i akademicką powagą. Z dużym przeto zdumieniem przeczytaliśmy ostatnio opracowanie, firmowane przez Poznańskie Centrum Praw Człowieka Instytutu Nauk Prawnych PAN: Monitorowanie treści rasistowskich, ksenofobicznych i antysemickich w polskiej prasie.

W warszawskim PKiN, który nie dość, że nie został zburzony, to jeszcze wpisano go na listę zabytków, antylustratorzy wszelkimi sposobami bronią dobrego imienia TW "Bolka". Grubokreskowi historycy dywagują sobie o "pamięci po komunizmie", gdy tymczasem komuna trwa w najlepsze. Partyjna nomenklartura i agentura w biznesie, sądach i mediach, partyjni naukowcy na uczelniach, partyjni nauczyciele w szkołach. Oligarchizacja życia politycznego i ideologiczne oligopole medialne. Jednym słowem - Polska Rzeczpospolita Grubokreskowa.

Starożytni mawiali, że los narodu przewidzieć można z czynów jego przedstawicieli. Lepiej, aby mylili się: dzisiejsi włodarze naszego kraju to uczniowie diabła. Szarlatani, spiskowcy, karierowicze, egoiści, obłudnicy i lokaje. Mocne słowa, wiem. Ale nie za mocne. "Nic nie jest wieczne oprócz zmiany" - przekonywał Heraklit. Problem w tym, że politycy rządzącej koalicji zmieniają świat z lepszego na gorszy. A przy tym tak, by nie ograniczyć sobie tantiem. Cztery lata po akcesie do Unii Polska przypomina rozdętą, mydlaną bańkę. Galopują ceny energii elektrycznej oraz gazu. Raptownie zwyżkuje inflacja, a państwo w jego obowiązkach wobec najsłabszych obywateli zastępują Caritas i Fundacja Pajacyk. Rodacy setkami tysięcy opuszczają więc swój kraj, szukając szans na przyzwoitą egzystencję na obczyźnie. Można odnieść wrażenie, że między Bałtykiem a Tatrami tylko łajdacy i przestępcy mogą swobodnie delektować się owocami swych występków.

Wyniki kontroli przeprowadzonej przez NIK w latach 2005-2007, ograniczających się tylko do najlepiej funkcjonujących samorządów, dla niektórych mogą być szokujące. Stwierdzono m.in. powszechną korupcję, niegospodarność, łamanie przepisów, brak kontroli wydatków (ponad 40% płaconych przez nas podatków trafia do samorządów) oraz marnotrawienie majątku wartości około 350 miliardów złotych. Do niedawna "dyżurnym" przykładem patologii w samorządach był Henryk Stokłosa. Przez nikogo niekontrolowany, sam kontrolował większość przejawów życia społecznego w Pile. Miał wielu pomocników  - policja przymykała oczy na jego działania, inspektorzy z różnych organów kontrolnych ślepli, a prokuratorzy umarzali niewygodne dla S. śledztwa. Jednak siedzący dzisiaj w areszcie były senator, w odróżnieniu od większości prezydentów miast i burmistrzów, karierę budował z własnych pieniędzy, a nie z publicznych - jak w kilku poniższych przykładach.

O wszyscy tak mają - mówi o korzystaniu z kas zapomogowych, w jednym z występów kabaretu "Tey", Zenon Laskowik do Bohdana Smolenia, ucharakteryzowanego na Pelagię - starszą pracownicę przemysłu zbrojeniowego. Publiczność wybuchła śmiechem. To zdanie jednak nie odpowiada rzeczywistości. Przecież obok szeregowych pracowników o niskich zarobkach istniały za komuny uprzywilejowane materialnie, i nie tylko materialnie, grupy: członkowie PZPR, funkcjonariusze MO, oficerowie SB, wojska i ich rodziny. Wypowiedź Laskowika, aby była zgodna z realiami, powinna więc brzmieć: "my" wszyscy tak mamy. Wszak byli też "oni".

Hasłem Elity stało się "państwo prawa". Słowo "prawo" jest tu domyślnie synonimem cywilizacji -dawniej pisano "zachodniej", dziś "europejskiej". Nie wolno było jednak zadać pytania, jak nowe państwo realizować będzie potrzebę sprawiedliwości - co jest inną wersją pytania, na ile rzeczywiście będzie ono nowe.

Panie Marszałku! Wysoka Izbo! o złożenia dzisiejszego oświadczenia skłoniło mnie bardzo smutne wydarzenie, jakie ostatnio miało miejsce. Będzie ono poświęcone sprawie znieważenia naszej biało-czerwonej flagi, symbolu Rzeczypospolitej, które oburzyło miliony Polaków nie tylko w kraju, ale i za granicą.

Tytułowe pytanie należałoby uznać za zasadne o tyle, o ile indywidualny obraz świata ograniczamy do prezentowanego nam przez media. Te zaś, ujawniając przypadki maltretowania dzieci, nie pokazują nam całej prawdy o negatywnych, acz incydentalnych zjawiskach, lecz epatują patologią z zadziwiająca, doprawdy, zachłannością.

W listopadzie ubiegłego roku zamieściłem w "Opcji na prawo" felieton zatytułowany "Postępowa wolność słowa", w którym, na przykładzie ataku na wybitnego biologa Jamesa Watsona, pokazywałem, jak w dzisiejszych czasach ograniczana jest wolność słowa pod pretekstem walki z rasizmem, dyskryminacją, szowinizmem i innymi przypadłościami. Napisałem wówczas, że prawo do wolności wypowiedzi, które rzekomo znajduje się w katalogu praw podstawowych jednostki, bardzo często jest łamane, trudno jednak podać racjonalne kryteria granic wolności wypowiedzi, gdyż oparte są one na kilku zabobonach konstruowanych przez politycznych cwaniaków i powtarzanych przez małpujących ich politycznych oraz zupełnie pospolitych idiotów. Tych ostatnich nietrudno wyuczyć myślenia magicznego, wpajając im warunkowy odruch reagowania na pewne wypowiedzi z wdziękiem syreny strażackiej, która mechanicznie obwieszcza: Faszyzm! Rasizm! Szowinizm!