Konflikt w Gruzji jest bez wątpienia najważniejszym tematem ostatnich tygodni, a dyskusje o nim z pewnością nie ucichną w najbliższym czasie. Eksperci i analitycy prześcigają się w opiniach, dziennikarze zasypują nas kolejnymi sensacyjnymi wiadomościami, a politycy mniej lub bardziej umiejętnie próbują rozpoznać znaki czasu.

Platforma Obywatelska co rusz przekonuje Polaków, że oddanie lokalnych mediów publicznych pod jurysdykcję samorządów  będzie ich odpolitycznieniem.  Sytuacja sprzed paru tygodni w Olsztynie, gdzie po aresztowaniu prezydenta Czesława Małkowskiego,  władzę sprawuje PO, pokazuje, jak odpolitycznienie mediów rozumieją jej lokalni politycy.

Kto pamięta przestrogi Heydla? Niedawno prezes Agencji Rynku Rolnego Bogdan Twarowski uzyskał zapewnienie, że Polska nadal będzie dopłacać do eksportu wieprzowiny na Ukrainę1. Cokolwiek by o tym myśleć, jest to swoiste curiosum.

Wydarzenia związane z zatrzymaniem dziennikarza Wojciecha Sumlińskiego wstrząsneły prawie całym środowiskiem dziennikarskim. Ale jak pokazuje jedna z reklam, "prawie robi duża różnicę". W tym konkretnym przypadku "prawie" robi ogromną różnicę, bowiem solidarność z Sumlińskim okazały tylko niektóre media i dziennikarze. Nie słyszałem ani nie czytałem obrońców w postaci dziennikarzy z tygodnika "Polityka" ani obrońcy demokracji z "Gazety Wyborczej". Większość z nich przeszła nad tym tragicznym wydarzeniem do porządku dziennego. A szkoda, bo w tej sprawie jest mnóstwo rzeczy co najmniej budzących wątpliwości. Tym bardziej że przecież jeszcze niedawno (acz za poprzedniego rządu) przeżywaliśmy podobną sytuację, tylko z inną obsadą personalną, a także innym przebiegiem i efektem końcowym.

Nie jest to żadnym odkryciem, że billboardy i reklamy wiszące w naszych miastach, niejednokrotnie głoszą fałszywe hasła i epatują brzydotą, dając tym samym obraz marnej kondycji naszej cywilizacji. Ich zleceniodawcy jakby ścigali się między sobą, za czyją sprawą powstanie większa okropność, kto złamie wszelkie granice dobrego smaku, kto ogłosi najbezczelniejsze kłamstwo, wreszcie kto wezwie do większego zła, gwałtu czy bezwstydu. Szczególnie promowane są: chciwość, nieczystość, zazdrość, gniew, lenistwo, nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu, a przede wszystkim królująca niepodzielnie pycha. Czy ta lista nie wydaje się nam znajoma?

W czerwcu wystosowaliśmy do Ministerstwa SWiA protest w związku z absurdalnym i "w naszym odczuciu" szkodzącym naszemu pismu raportem Monitorowanie treści rasistowskich... (pisaliśmy o nim w poprzednim numerze), wykonanym na zlecenia adresata.Parę tygodni później przyszło pismo Rzecznika Prasowego Ministerstwa. Niestety, na przedstawione przez nas rzeczowe i konkretne zarzuty otrzymaliśmy w odpowiedzi zapewnienie o fachowości autorów raportu (ciekawe, jak pogodzić to z jego żenującym poziomem) oraz zapewnienie, że zawarte w nim opinie nie są oficjalnym stanowiskiem Ministerstwa. Zapewne dlatego znajdują się na oficjalnej stronie www Ministerstwa... Do postawionych konkretnych zarzutów ministerstwo w ogóle nie ustosunkowało się. Sprawia to nieco wrażenie rozmowy dziada z obrazem. Co prawda, tym razem obraz dał głos, ale całkowicie nie na temat...Poniżej oba pisma.

Jakiś czas temu do moich rąk trafiła książka pp. Roberta Szuchty i Piotra Trojańskiego "Holokaust - zrozumieć dlaczego" (Oficyna Wydawnicza "Mówią wieki", Warszawa 2006) będąca podręcznikiem do nauczania historii w szkołach ponadpodstawowych, który ma sugerować, w jaki sposób nauczyciele powinni, ba, nawet w jaki sposób muszą o nim mówić, gdyż to właśnie pp. Szuchta i Trojański stworzyli obowiązujący  program nauczania o holokauście, zatwierdzony przez ówczesny MENiS (Nr DKW-4014-317/99). I nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie kłamstwa i prymitywna tendencyjność autorów.Książka składa się z czterech części. W pierwszej z nich, zostały opisane dzieje narodu żydowskiego, jego kultura i tradycja. W trzeciej autorzy przeszli do meritum- holokaustu, natomiast w czwartej omówiono skutki tego ludobójstwa. Celowo pominąłem tutaj część drugą, zatytułowaną "Od niechęci do nienawiści", która jest raczej zlepkiem kłamstw i niedomówień, niż rzetelnej pracy historycznej, nad którą wypadałoby się zastanowić...

Na to pytanie nie można odpowiedzieć jednoznacznie. Zanim jednak podejmiemy taką próbę, odpowiedzmy sobie na pytanie, jakie warunki spełniać musi społeczeństwo obywatelskie. Na pewno charakteryzować się musi dobrą organizacją i współpracą między jego członkami, samodzielnością, aktywnością, zdolnością do zrzeszania się i dążeniem do postawionych sobie celów bez zewnętrznej ingerencji władz. Dlaczego warto zabiegać o takie społeczeństwo? Jakie zalety można w nim dostrzec?

Najwyraźniej Adam Michnik od czasu do czasu musi zrzucić, co wątrobę nadto mu uciska, z charakterystyczną dla siebie swadą plotąc bezrozumnie o sprawach, które coraz częściej go przerastają. O dziwo, także intelektualnie.