Działalność komunistycznej partyzantki w czasie okupacji nie jest, wbrew pozorom, dobrze rozeznana wśród społeczeństwa. Większość osób, zwłaszcza tych uczących się historii w latach PRL, widzi ciągle w partyzantach Gwardii Ludowej czy Armii Ludowej samozwańczych bojowników o niepodległość. Jest to oczywista nieprawda. Dowódca pierwszego oddziału zbrojnego GL Franciszek Zubrzycki "Mały Franek" ciągle jeszcze, mimo braku jakichkolwiek zasług, pozostaje patronem ulic, a nawet szkół.

S ensacyjnych opracowań z czasów PRL we Wrocławiu nie brakuje. Informacje o powszechnie szanowanych naukowcach, aktorach, pisarzach i artystach, którzy okazali się tajnymi współpracownikami (TW), za sprawą miejscowego oddziału IPN pojawiają się regularnie każdego roku. Spośród zacnego grona wrocławskiej elity naukowej i kulturalnej jedni skruszeni przyznają się do winy, inni wyznają, że nikomu nie zaszkodzili, a jeszcze inni twierdzą, że wszystko to nieprawda i wyrządzono im krzywdę. Ci ostatni dochodzą zwykle swoich praw przed sądami kolejnych instancji. Prawomocna decyzja sądowa też nie zawsze jest rozstrzygająca, czego przykładem jest sprawa "Bolka". We Wrocławiu zdarzył się jednak wypadek przeciwny, kiedy IPN ogłosił, że jeden z wybitnych uczonych, jako TW podjął współpracę z SB. W jego obronie stanęli nie tylko uczelniani koledzy, ale też zasłużeni opozycjoniści, którzy uznali, że kłamstwo i plugastwo opanowało życie publiczne w Polsce. Stwierdzając, że jest to triumf zza…

O siemdziesiąt lat temu, na łamach nowojorskiego periodyku "Nowy Świat" pojawił się artykuł stawiający pytanie o przyszłość Polonii amerykańskiej, podpisany przez mało jeszcze znanego środowisku dr. Stefana Mierzwę.

Aby przedstawić kwestię prawowitości dynastycznej w krajach niemieckich, należy uprzednio przypomnieć, czym w rzeczywistości było przez ponad osiemset lat swojej historii cesarstwo, zwane "rzymskim" i "świętym", a od pewnego czasu również cesarstwem "narodu niemieckiego"; trzeba także ustalić relację pojęcia "Rzesza" do pojęcia "cesarstwo".

  Własność należy do kwestii, jakim Prawica przypisuje znaczenie absolutnie podstawowe.

Wiesz, że któregoś dnia wyrzucili mnie z firmy, w której pracowałem jako przedstawiciel handlowy, bo nie z mojej winy - w czasie pracy i 80 km od domu - zepsuł mi się samochód-narzędzie mojej pracy najemnej?

Żyjemy w najlepszym możliwym ustroju - często możemy usłyszeć takie stwierdzenie. Wypróbowaliśmy wszelkie możliwe konstrukty polityczne i jednego możemy być pewni: tylko demokracja liberalna sprawdzała się dobrze. Problem w tym, że teraz nasza demokracja nie działa tak sprawnie, jak w teorii powinna. Nie chodzi tu tylko o Polskę - zbyt długo tkwiliśmy w komunizmie, by mieć odpowiednie porównanie. Chodzi przede wszystkim o Europę Zachodnią, kolebkę państwa dobrobytu, której klasa polityczna boryka się ze spadającą frekwencją wyborczą i niknącą chęcią partycypacji w społeczeństwie obywatelskim.

Coraz więcej dookoła nas waty. Oblepiają nas całe tony białego, sztucznego puchu. Większość tego, co słyszymy i obserwujemy, to tylko wata. Ma przesłonić nam świat. Wypełnić uszy. Ogłuszyć i otumanić do tego stopnia, byśmy nie słyszeli własnych myśli.

Kiedy Alan Bullock pisał swoje słynne ?żywoty równoległe? Stalina i Hitlera, próbował między innymi odpowiedzieć na pytanie, czy istnieje coś takiego jak specyficzna osobowość i droga życiowa tyrana. Kwestia ta nie znalazła jednoznacznego rozstrzygnięcia, być może także dlatego, że do wymienionych dwóch dwudziestowiecznych mistrzów zbrodni nie dołączono trzeciego, kto wie, czy nie przewyższającego ich obu w rozmiarach i pomysłowości wyrządzonego zła: Mao Zedonga.