Kiedy jesienią ubiegłego roku Unia Europejska zdecydowała o wznowieniu dialogu z Rosją o partnerstwie, zawieszonego po najeździe na Gruzję, oznaczało to, że w nagrodę za agresywną postawę, Moskwa doczekała propozycji rozszerzenia stosunków gospodarczych z UE.

Firmy zajmujące się zapłodnieniami in vitro wietrzą niebotyczne zyski. Coraz powszechniejsze staje się również klonowanie ludzkich zarodków do celów terapeutycznych. Jednak gdy postęp oznacza etyczny i moralny regres, należy wystąpić przeciw postępowi.

Hipokryzja europejskich elit poraża. W obliczu najpoważniejszego od niemal stu lat kryzysu ludzie ci spotykają się, by porozmawiać o swej indolencji, ofiarowując zdezorientowanej gawiedzi tryskające oszustwem widowisko. A po cichu każdy ciągnie do siebie, aż dudni. Wystarczy przypomnieć sobie nadzwyczajny szczyt Unii Europejskiej, poświęcony kryzysowi gospodarczemu.

Jak mawiają biegli w piśmie filozofowie: ważna jest idea, a debil zawsze się znajdzie. Dotyczy to również Günthera von Hagensa, który, jak wieść gminna niesie, do ceny biletów na niektórych swoich "pokazach" dolicza koszt torebek na wymiociny. Zaiste prawdziwa sztuka i prawdziwy artysta nie mogą dzisiaj obejść się bez torsji.

W kraju między Bałtykiem a Tatrami niektórzy dysponują władzą i pieniędzmi, natomiast innych odsyła się do bogini Temidy. Co często oznacza, że odsyła się ich do diabła. Bo sprawiedliwość w polskim wydaniu to jedynie złudzenie, polska Temida zaś jest ślepa jak długopis Janiny Paradowskiej, głucha jak tipsy Jolanty Rutowicz i zepsuta niczym charakter Tomasza Lisa. A na domiar złego sprawia wrażenie kokoty, umęczonej po całonocnej szychcie. I bywa przekupna. I nie ma cojones, by skoczyć do gardeł swoim ciemiężycielom. Tym, którzy przez dziesięciolecia ją gwałcili. Czy zniewolili polską praworządność ze szczętem- oto jest pytanie.

Nie milknie dyskusja wokół konieczności (lub nie) wprowadzenia w Polsce eurowaluty. Przy czym zwolennicy tego rozwiązania sprawiają wrażenie, jakby euro odbierało im rozum.

Są słowa, które leczą jak modlitwa. Są słowa, które ranią. Inne z kolei rozsiewają dookoła drapieżną obojętność. Są i takie, które przeszywają serce niczym sztylet. Słowa o Ojczyźnie.

Żaden kraj nie może być większy niż ludzie, którzy nim rządzą, oraz elity, w jakie na co dzień wpatrzony jest tłum. Polską rządzą dziś ludzie mali, o skundlonych elitach nie wspominając. Czerwiec to znakomita okazja, by jednym i drugim wytknąć celowe zaniechania, subtelne przemilczenia oraz ordynarne łgarstwa, współobywateli zaś uczulić na upiorne konsekwencje owych zaniedbań.

Kto miał powody do zadowolenia, ten do upojenia mógł zachwycać się "rocznicą obalenia komunizmu". Kogo zaś mainstreamowe media nie ograbiły ze zdrowego rozsądku, ten pytał, w jakim celu gloryfikuje się mistyfikację z czerwca 1989 roku.

Przyszedł czerwiec, to sobie panie lesbijki i panowie pederaści postanowili odrobinę podemonstrować. Zjechali zatem do Warszawy i odrobinę sobie podemonstrowali. Tęczowym krzykaczkom i krzykaczom brakowało dwóch haseł: "Żadnej płci, żadnego rozumu" oraz słusznie z powyższym korespondującego:"Przez ogłupienie w ramiona obłędu" Oba brzmiałyby bardzo na miejscu.
Ech, jakże oni wszyscy "wszyscy ci zwolennicy równości oraz tolerancji" ładnie się uśmiechali. Natychmiast przywodząc na myśl owego mężczyznę, szwendającego się po budowie z gołą głową, bez osłony kasku. Uderzony jedną tylko cegłą, uśmiechać się będzie już do końca życia. Może i uroczo, aczkolwiek absolutnie, można powiedzieć, bezrefleksyjnie.
Ale do rzeczy.