Skończyły się czasy wolnego handlu nieruchomościami rolnymi. Ustawa o kształtowaniu ustroju rolnego (UKUR) regulująca obrót ziemią rolną, ogranicza prawa własności, prawa dziedziczenia i wolność prowadzenia działalności gospodarczej.

Kolejny przypadek dzieciobójstwa, wykryty w podlubelskiej wsi Czerniejów, zszokował całe społeczeństwo. Ale czy na pewno?! Czy możemy ponad wszelką wątpliwość stwierdzić, że stopień wrażliwości w polskim społeczeństwie jest dostatecznie wysoki, aby taka zbrodnia wywołała szok i publiczną refleksję?

Trwa ożywiona dyskusja na temat utworzenia "Centrum Przeciw Wypędzeniom". Temat jest na tyle głośny, a zainteresowane nim środowiska na tyle silne, że przypuszczać należy, iż ośrodek taki powstanie. Pozostaje pytanie, jaki będzie jego charakter i czemu owo "Centrum" będzie służyć.

Z mieszanymi, mówiąc delikatnie, uczuciami i bez sympatii wysłuchałem debaty na temat Centrum Wypędzonych, jaką w nocy z 16 na 17 września, z inicjatywy gazety "Rzeczpospolita", transmitowała Telewizja Polska.

Zaczęło mnie nękać wspomnienie wystawy fotograficznej "Ludzie tajgi, ludzie rena, ludzie...", która odbyła się rok temu, w październiku 2002 r. w galerii Pałacu Kazimierzowskiego; towarzyszyła jej sesja na temat badań terenowych Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego, prowadzonych w Mongolii i na Syberii.

Dwadzieścia pięć lat zajęło Martinowi Gilbertowi, brytyjskiemu historykowi (noszącemu od 1995 r. tytuł lorda, zarazem doktora honoris causa uniwersytetu oksfordzkiego) przygotowanie monografii o "niewysłowionych bohaterach Holocaustu", jak głosi jej podtytuł, czyli przedstawienia z całym bogactwem regionalnych i narodowych przypadków - od Niemiec po Wschodnią Galicję, od Norwegii i Danii po Francję i Holandię, wreszcie od Litwy przez Wegry po Albanię (!) i Bałkany - głęboko intrygujacego, po dziś dzień, fenomenu "Sprawiedliwych", w różnych miejscach Europy, nie wyłączając Watykanu. A zatem – heroicznego i szlachetnego, samarytańskiego zachowania ludzi, którzy pomimo panującego terroru i groźby kary (często własnej śmierci i narażenia rodzin) nie zawahali się w latach wojny i niemieckiej okupacji wyciągnąć pomocnej dłoni w stronę prześladowanych Żydów.

KCzy w wyniku ekspansji islam przedostanie się do centrum Europy czy też pozostanie na jego obrzeżu? Jak wyglądać będzie starcie między kulturą Zachodu i islamu? Te pytania postawił już w 1989 roku Gerhard Konzelmann w książce "Islamskie wyzwanie".

W tropiki jeżdżę od 18 lat, zwiedziłem 50 krajów świata, a wciąż zapytany o najpiękniejsze miejsce na ziemi, odpowiadam - półwysep Jukatan w Meksyku.

Wszystko opiera się na fałszu, a fałsz ten rozlewa się na coraz większe obszary. Nieliczni próbują zastanawiać się nad podstawowym dogmatem, w który wprawdzie nikt nie wierzy, ale którego kwestionować głośno nie wolno, bo to nieładnie. Ten fałszywy dogmat brzmi: ludzie są równi.