Jesteśmy niefrasobliwi; na rynku księgarskim ukazują się zapisane wspaniałe myśli Polaków o naprawie Rzeczypospolitej, a opinia publiczna albo o nich nie wie wcale, albo wie o wiele za mało, albo wiedząc, zupełnie się nimi nie interesuje. I wyznaje bezmyślnie to, co znakomita większość mediów propaguje na swych łamach ? poglądy partii rządzącej i jej koalicjantów czy sojuszników ideologicznych.

Wraz z początkiem roku nasza Partia otworzyła nowy walki z aptekarzami i lekarzami, których głównym grzechem jest konkurencja i nieodpowiedzialność. Konkurencja ? bo sprzedają leki po różnych cenach, jedni taniej niż drudzy. Nieodpowiedzialność ? bo nie sprawdzają, czy każdy zasłużył na leczenie i leki, zwłaszcza refundowane. Stojąc frontem do pacjenta, nasza Partia postanowiła ułatwić mu chorowanie, zwłaszcza na choroby śmiertelne. Od teraz nie będzie się już ono przedłużać i ciągnąć w nieskończoność, a chętni będą mogli zejść z tego świata już w pierwszych dniach choroby. Oczywiście, nie ma nic za darmo, więc na wszelki wypadek, gdyby okazało się, że przeżywających jest więcej, niż ujęto to w planie centralnym, od stycznia podniesiono składkę rentową. Jednocześnie zapowiedziano stopniowe podnoszenie wieku emerytalnego, co ostatecznie ma doprowadzić do sytuacji, w której człowiek w ogóle nie będzie musiał pobierać emerytury, przestając być tym samym obciążeniem…

W sytuacjach kryzysowych, momentach osłabienia władzy państwowej, wojen i wewnętrznych konfliktów do głosu dochodzą lewicowi radykałowie. Bardzo często bywa, że wzmacniają swoją pozycję w państwie, a nawet przejmują w nim władzę. Udało się to komunistom Lenina w Rosji i narodowym socjalistom Hitlera w Niemczech, spory wpływ na życie społeczne mieli też lewicowi aktywiści końca lat 60. ubiegłego stulecia, a nawet terroryści z lat 70.

Zachęcamy do przejrzenia listy i podjęcia działań wymierzonych w osoby na niej figurujące (...). Sąsiedzi, rodzice, koledzy i koleżanki z pracy tych osób na pewno chętnie dowiedzą się, z kim mają na co dzień do czynienia ? napis o takiej treści pojawił się na początku stycznia na stronie internetowej Antify, środowiska tzw. antyfaszystów. Bojówkarze w swoim serwisie zachęcają, by osoby wymienione atakować i bić.

Protest jest wtedy, gdy mówię, że dłużej tego nie zniosę. Opór jest wtedy, gdy kończę z tym, czego nie mogę znieść. Protest jest wtedy, gdy nie godzę się więcej na to. Opór jest wtedy, gdy nie pozwalam na to godzić się innym Ulrike Meinhof, RAF

Kolega ? filozof ? zadał mi ? socjologowi ? pytanie o źródła pochodzenia lewicowych sympatii wśród młodych ludzi. Jak to się dzieje, że: wydawać by się mogło rozgarnięci młodzi ludzie uważają zupełnie szczerze Lenina za tytana intelektu? Moim zdaniem, po głębszym zastanowieniu i zasięgnięciu języka u studentów, podstawową rolę odgrywają tu młodzieńcze aspiracje do... bycia w awangardzie kulturowej elity.

Na kilka miesięcy przed Marszem Niepodległości można było się spodziewać, że Salon wraz ze swoimi lewackimi harcownikami z ?Krytyki Politycznej? zrobi wszystko, by zepsuć Polakom święto niepodległości. Choć jedną z grup uczestniczących w zamieszkach byli piłkarscy pseudokibice, pełna odpowiedzialność za wydarzenia 11 listopada w Warszawie spada na ?antyfaszystowskie? Porozumienie 11 Listopada (jego głównym sygnatariuszem jest środowisko dowodzone przez Sławomira Sierakowskiego) i lewicowo-liberalne media, szczujące uczestników Marszu i wyzywające ich od faszystów. Nie bez winy są też stołeczne władze i policja, które nie potrafiły lub nie chciały zapewnić bezpieczeństwa uczestnikom patriotycznej demonstracji.

Przypatrując się wszelkim ruchom lewicowym, począwszy od XIX wieku do dzisiaj, można z całą pewnością stwierdzić, że zwolennicy ideologii lewicowej dzielą się na dwie grupy: na tych, którzy wierzą w wyznawane ideały, oraz na cwaniaków i oszustów, którzy wiedzą, że realizacja lewicowych poglądów będzie dla nich znaczyła dostatnie i wygodne życie. Sfera delikatnego splotu mecenatu państwa i świata sztuki jest doskonałym exemplum obrazującym ten schemat.