Przyszło nam żyć w ciekawych czasach.Globalno-liberalny,gmach, chwieje się właśnie w posadach. Ale czemu tu się dziwić? Monumentalne plany, i ich kolektywistyczne realizacje przejawiają wszak nadzwyczajną skłonność do defektów i awarii. Empirycznie doświadczyliśmy tego przecież jeszcze w epoce komunizmu. Zawalenie projektu grozi najczęściej w momencie, gdy budowniczy ulegają nieumiarkowaniu i pożądliwości. Zaćmiewają one wtedy rozum, co może stać się szansą dla oponentów. Tak dzieje się i teraz. Ową kroplą dopełniającą zawartość naczyń połączonych, jest fala uchodźców, którzy pojawili się nagle w wyniku inspirowanych przez Zachód arabskich rewolucji. Bumerang wyrzucony w Azję i Afrykę powrócił i wywołał poczucie zagrożenia w Europie i Ameryce. Demokracja, zawłaszczona dotąd przez liberałów, obraca się właśnie przeciwko nim. W myśl zasady„ jak, trwoga to do Boga” coraz częściej, różnej narodowości elektoraty wybierają zdroworozsądkowych konserwatystów, obiecujących światu stabilność i bezpieczeństwo, do którego jedyną drogą jest odrzucenie kagańca lewicowej…

Rozważając sytuację światowej polityki już po zaprzysiężeniu nowego prezydenta Stanów Zjednoczonych, możemy z pewnego dystansu – bez emocji dominujących w kampanii wyborczej – pytać o kształt nowej sytuacji. Choć wciąż pozostaniemy przy tych próbach opisu z licznymi niewiadomymi, nie będzie przesadą powiedzieć, że Stany Zjednoczone, po raz pierwszy od kiedy są największa siłą polityczną i militarną na świecie, mają prezydenta tak kontrowersyjnego. Mocarstwo to stoi obecnie u progu ważnych zmian geostrategicznych, a może nawet i wobec pewnej marginalizacji idącej ze strony rosnących w siłę Chin. Równie dobrze można prognozować, że Chiny wcale nie zdołają wytrącić światowej władzy z rąk Donalda Trumpa ani nawet jego kolejnych następców, z pewnością jednak już udało im się przesunąć światowy biegun geopolitycznej siły ciążenia z Atlantyku i zachodniej Eurazji na Zachodni Pacyfik. Jak w tych sprawach wielkich tego świata wygląda dzisiaj sytuacja Polski? Jakie jest…

Rozmowa z Robertem Davidem Steele W tygodniach poprzedzających inaugurację Donalda Trumpa, byliśmy świadkami bezprecedensowego ataku na prezydenta-elekta, który zdawał się pochodzić z niektórych segmentów amerykańskich służb. Co według pana motywowało ten ciąg zażartych ataków przeciwko Trumpowi? John Brennan, były już dyrektor CIA, sprzedał swój urząd i kłamał z powodów politycznych. Brennan pracuje dla Clintonów, Obamy, Saudyjczyków i dla establishmentu. Donald Trump w moim mniemaniu został wybrany przez przypadek. Elity, tj. słynny jednoprocentowy establishment, są w panice. John Brennan i CIA są podstawą kontroli rządu USA przez establishment. Próbowali wpłynąć na Kolegium Elektorów za pomocą fałszywych twierdzeń o zhakowaniu przez Rosjan wyborów prezydenckich.

To co jeszcze kilka miesięcy temu wydawało się nieprawdopodobne, zaczęło stawać się faktem, wprawiając w panikę liberalne elity. Amerykanie wybrali Donalda Trumpa na kolejnego prezydenta Stanów Zjednoczonych. Jego wygrana została odczytana jako kolejne, po Brexicie, zwycięstwo nad światem wielkich banków, korporacji, agencji ratingowych i liberalnych mediów. Dodało to wiatru w żagle tym siłom politycznym w Europie, które podnoszą te same hasła i postulaty, co kandydat Grand Old Party.

Stosunki polityczno-gospodarcze Stanów Zjednoczonych z Kubą były przez minione pięćdziesiąt lat praktycznie „zamrożone”. Od czasu wprowadzenia w 1962 roku przez prezydenta Johna F. Kennedyego embarga na handel z Kubą kraj ten zdany był tylko na współpracę gospodarczą i polityczną z państwami socjalistycznymi. Jednak po upadku Związku Radzieckiego Kuba utraciła na początku lat 1990. swojego największego sponsora i partnera handlowego. Same dochody uzyskiwane z turystyki okazały się niewystarczające na utrzymanie systemu socjalistycznego i na pokrycie bieżących wydatków budżetowych. Władze Kuby starały się więc zachęcić zagranicznych inwestorów do lokowania w ich kraju kapitałów nie tylko w rozwój sektora turystycznego. Starania te nie przyniosły jednak spodziewanych efektów. Przyczyną tego stanu rzeczy było nie tylko utrzymywanie na Kubie skostniałego systemu socjalistycznego, lecz także uchwalonej w 1996 roku, za czasów prezydentury Billa Clintona, ustawy Helms-Burtona zakazującej wszystkim firmom zachodnim, nie tylko amerykańskim, handlu i innych…

Rozmowa z Frauke Petry, współprzewodniczącą partii Alternative für Deutschland (AfD) Co pani sądzi o dzisiejszym stanie demokracji w swoim kraju? Wielu mieszkańców Niemiec ma coraz mniejsze zaufanie do partii i polityków. Wiemy, że rząd ogranicza wolność słowa w Internecie. Troszczy się o to, żeby mieszkańcy pisali w sieci jego językiem. Widzę tutaj zagrożenie dla demokracji. Wolność słowa nie jest całkowita. O demokrację trzeba ponownie zawalczyć, ponieważ wielu ludzi nie ufa wybranym przez siebie politykom. Widzę tutaj dużą szansę, chociaż kryje się też dużo niebezpieczeństw.

Rozmowa z Tatianą Festerling, twórczynią i animatorką ruchu PEGIDA i działaczką partii Alternative für Deutschland. Czy mogłabyś powiedzieć polskim czytelnikom parę słów o sobie, jaki był początek twojej aktywności politycznej? Mam 52 lata, jestem matką dwóch dorastających dzieci, wcześniej nie interesowałam się za bardzo polityką, ale interesowałam się sprawami społecznymi. Już wcześniej chciałam, żeby powstało coś takiego jak pozaparlamentarna opozycja inteligencji niemieckiej. W 2013 r., kiedy powstało AfD, pomyślałam, że to jest ten moment, kiedy muszę się przyłączyć. I można powiedzieć, że w ten sposób stałam się aktywna politycznie.